De slechte gewoonte
Slechte gewoonte is een hedendaagse roman geschreven door de Spaanse toneelschrijver, dichter, regisseur en auteur Alana S. Portero. Het werk werd op 3 mei 2023 gepubliceerd door het uitgeverslabel Seix Barral, onder de Biblioteca Breve-collectie. Bij de release werd het boek met knuffels ontvangen die aantonen hoeveel goed geschreven sociale literatuur er nodig is.
Het afgelopen jaar lezers hebben hun vriendjespolitiek getoond Slechte gewoonte via platforms zoals Goodreads en Amazon, waar het respectievelijk een gemiddelde van 4.55 en 4.5 sterren heeft. Dit toont niet alleen het commerciële succes van de titel van Alana S. Portero aan, maar ook een positieve houding tegenover de verhalen die met oprechtheid en schoonheid worden verteld.
Synopsis van Slechte gewoonte
Tussen het geweld en de schoonheid van het ontwaken
De roman speelt zich af in San Blas, een van de arbeiderswijken van Madrid in de jaren 80 en 90, in een Spanje dat nog steeds de schaduwen van de De dictatuur van Franco, een samenleving met structuren die zo rigide zijn als onderdrukkende normen. De protagonist —door de auteur zelf— vertelt zijn jeugd en de adolescentie wordt gekenmerkt door onbegrip, verwarring en vaak geweld.
In deze context begint de schrijfster de discrepantie waar te nemen tussen wat er van haar wordt verwacht en wat ze werkelijk diep in haar hart voelt. Hier beweegt het verhaal zich tussen momenten van kwetsbaarheid en persoonlijke openbaringen, waarbij de interne strijd wordt vastgelegd die de hoofdpersoon lijdt in zijn zoektocht naar zijn ware identiteit.
Thema’s die in het werk aan de orde komen
Van de pijn van het leven in een lichaam en realiteit die niet van jou is, tot de bevrijding die je voelt als je je authentieke zelf begint te leven, De roman onderzoekt thema's als transfobie en genderdysforie en familiale en sociale misverstanden, allemaal in een scenario gekenmerkt door klassenongelijkheid en machismo.
Verhalende stijl van het werk
Een van de meest overweldigende aspecten van Slechte gewoonte Het is het proza van de auteur. Zijn stijl is direct, strak en tegelijkertijd lyrisch. Alana schuwt het niet om de moeilijkste momenten van haar leven te beschrijven, maar ze doet dat met een poëtische gevoeligheid die de schaduwen verlicht en het lijden humaniseert. De brutaliteit van haar ervaring wordt getemperd door een verhalende stem die schoonheid weet te vinden, zelfs in de donkerste situaties.
Portero balanceert op vakkundige wijze de rauwheid van emoties en ervaren situaties met reflectie op de betekenis van identiteit, het lichaam en vrijheid. Door de hele roman heen wordt zijn kracht als activist gevoeld, maar zonder dat het verhaal in een manifest verandert. In plaats daarvan is het een intieme en persoonlijke getuigenis die universeel weerklinkt. met mensen uit alle lagen.
De zichtbaarheid van de transrealiteit
De slechte gewoonte is niet alleen een persoonlijk verhaal: het is een werk dat bijdraagt aan het zichtbaar maken van de realiteit van transgenders in een samenleving die zich nog steeds verzet tegen verandering. Keeper laat openhartig zien met welke moeilijkheden deze groep in hun dagelijks leven wordt geconfronteerd, van gebrek aan begrip in de kindertijd tot marginalisering en geweld in het volwassen leven.
Tegelijkertijd wordt dit boek een venster voor degenen die deze ervaringen niet hebben meegemaakt, en een stem van bemoediging voor degenen die ermee te maken hebben gehad. Op dezelfde manier, Het is een kritiek op de hypocrisie van sociale normen, giftige mannelijkheid en conservatisme die hebben bijgedragen aan het bestendigen van het lijden van zoveel mensen.
Impact en ontvangst
Sinds de publicatie ervan, Slechte gewoonte is met lof ontvangen van critici en het publiek. De moed van Alana S. Portero om haar verhaal te delen, samen met de literaire kwaliteit van haar werk, heeft ervoor gezorgd dat deze roman in Spanje als een van de belangrijkste van het jaar wordt beschouwd. Zijn bijdrage beperkt zich niet alleen tot de literatuur, maar ook tot het rechtenactivisme. LGTBIQ +, waarbij de auteur een prominente figuur is.
Alana is erin geslaagd een ruimte te creëren voor reflectie en dialoog over trans-ervaringen, maar ook over trans-ervaringen over de manier waarop we onze identiteit construeren in samenlevingen die de neiging hebben deze te beperken en te conditioneren. In dit opzicht hebben veel critici gezinspeeld op de zinsnede die zegt dat boeken de wereld een beetje kunnen veranderen, en dit is geen uitzondering.
Over de auteur
Alana S. Portero werd geboren in 1978 in Madrid, Spanje. Hij studeerde geschiedenis aan de Autonome Universiteit van Madrid (UAM), waar hij zich ook specialiseerde in middeleeuwse geschiedenis. In aanvulling, Portero is de oprichter van het theatergezelschap STRIGA, dat ze begon te regisseren nadat ze erin had gespeeld.. In zowel toneelschrijven als literatuur schrijft ze over cultuur, feminisme en LGBT-activisme.
Buiten dit medium, De auteur heeft haar stem geleend aan publicaties zoals Agent Provocateur, ElDiario.es, De sprong, SMode y Vogue Spanje. Het heeft ook een eigen Patreon. Dankzij zijn werk heeft hij de afgelopen jaren verschillende prijzen ontvangen, waaronder: de Cálamo-prijs (2023) en de Openbankprijs voor Literatuur van Vanity Fair, van hetzelfde jaar.
Andere boeken van Alana S. Portero
- stille muziek. Theater. Endymion-edities (2008);
- poëzie. Endymion-edities (2010);
- poëzie. Endymion-edities (2011);
- De volgende storm. Poëzie. Origami (2014);
- De kamer van de verdronkenen. Poëzie. Ed. Harpo-boeken (2017).
30 beste boeken geschreven door vrouwen
- Niets, door Carmen Laforet;
- De linkerhand van de duisternis, door Ursula K Le Guin;
- Januari, door Sara Gallardo;
- Trots en vooroordeel, door Jane Austen;
- Het hart is een eenzame jager, door Carson McCullers;
- De zomer had mijn moeder groene ogen, door Tatiana Țîbuleac;
- Ik weet waarom de gekooide vogel zingt, door Maya Angelou;
- Goedemorgen, verdriet, door Françoise Sagan;
- Vrouw op het nulpunt, door Nawal El Saadawi;
- Op de botten van de doden, door Olga Tokarczuk;
- Niets is tegen de nacht, door Delphine de Vigan;
- Olive Kitteridge, door Elizabeth Strout;
- Orlandodoor Virginia Woolf;
- Eet vuil, door Dolores Reyes;
- Ariel, door Sylvia Plath;
- De zee, de zee, door Iris Murdoch;
- Collectief geheugenverlies, door Koleka Putuma;
- Wat is er met de Mulvaneys gebeurd?, door Joyce Carol Oates;
- Oorlog heeft niet het gezicht van een vrouw, door Svetlana Alexijevitsj;
- witte tanden, door Zadie Smith;
- Het puttertje, door Donna Tartt;
- Persépolis, door Marjane Satrapi;
- De beste van alle mogelijke werelden, door Karen Heer;
- Herinneringen aan de toekomst, door Elena Garro;
- Het gouden notitieboekje, door Doris Lessing;
- Amoureuze toepassingen van de Spaanse naoorlogse, door Carmen Martín Gaite;
- Wat niet van jou is, is niet van jou, door Helen Oyeyemi;
- Alles wat ik heb, neem ik mee, door Herta Müller;
- Het huis van de geesten, door Isabel Allende;
- openlijke geheimen, door Alice Munro.