Fotografie: Jorge Parijs. Met dank aan David Yagüe.
David Yague Hij komt uit Madrid. Schrijver en journalist, na zestien jaar ervaring 20minutos, bevat nu de sectie Breaking News ABC. Hij is een referentie op het gebied van historische romans en heeft conferenties, lezingen en workshops over dit genre gegeven, en was tevens jurylid voor de prijs van de Úbeda International Historical Novel Contest. Hij is de auteur van Bravo Tango Zeven y De laatste dagen van het hemelse rijk. Zijn nieuwe roman is De laatste gothic-koningin en hierin interview, waarvoor ik hem hartelijk dank, vertelt over haar en andere onderwerpen.
David Yagüe – Interview
- HUIDIGE LITERATUUR: Uw nieuwe roman is getiteld De laatste gothic-koningin. Wat vertel je ons daarin en waar kwam je inspiratie vandaan?
DAVID YAGÜE: Het is een historische roman die probeert de kapitaaljaren te reconstrueren van een personage dat even belangrijk als vergeten is vanaf een fundamenteel moment in onze geschiedenis, zoals de Islamitische verovering van het Iberisch schiereiland: de koningin Egilus, weduwe van koning Rodrigo. Zijn leven is een mysterie, maar we weten dat het belangrijk was omdat het in de kronieken van die tijd is vastgelegd en bovendien met een zeer negatieve visie. Was dit echt hoe de kronieken haar beschreven? Of was hij de zondebok voor een politieke samenzwering? Dit is hoe ik een roman heb gebouwd die dat wel heeft emotie, intriges, episch en vooral karakters met wendingen. Een historische roman waarvan ik denk dat iedereen ervan kan genieten, omdat ik niet geloof in die fictie over de geschiedenis waarvan het lijkt alsof alleen geleerden of historici ervan kunnen genieten.
Ik ontdekte dat deze grote koningin een ander manuscript aan het voorbereiden was dat niet werkte, waarin ze een kleine cameo was. Maar sinds ik haar begon te onderzoeken, twijfelde ik er niet aan dat ze het verdiende om in haar eigen roman te spelen, zoals het nu is.
- AL: Kun je je een van je eerste lezingen herinneren? En het eerste wat je schreef?
DY: Ja, ik herinner me dat ik veel strips las en die Barco de Vapor-boeken, Broeder Perico en zijn ezel en dergelijke. Maar het eerste boek waardoor ik volledig in de wereld van het lezen terechtkwam, was dat wel The Hobbit, van Tolkien, die ik van mijn oudere zus heb overgenomen. Met dat boek veranderde alles.
Als kind tekende ik heel eenvoudige strips en verhalen. Met Tot 13 jaar Ik heb er min of meer een geschreven kleine roman in een notitieboekje met vierkante bladeren van folioformaat. Het was een historische roman die zich afspeelde in de Middeleeuwse Camino de Santiago.
- AL: Een toonaangevende auteur? U kunt er meerdere kiezen en uit alle periodes.
DY: Veel. Tolkien, ongetwijfeld. En meer dan auteurs, werken waarnaar ik van tijd tot tijd terugkeer (De Lord of the Rings, de Ilias). Robert Graves en Dennis Lehane zijn twee auteurs die mij om verschillende redenen al jaren fascineren. En als we het hebben over de historische roman Rosemary Sutcliff, Patrick O'Brian en Lindsey Davis zijn mijn heilige drie-eenheid.
- AL: Welk personage had je graag willen ontmoeten en creëren?
DY: De Claudio door Robert Graves (ik, Claudio). Het is een genie als literaire creatie. Zelden heb ik mij zo kunnen inleven in een echte historische figuur.
- AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen?
DY: Nee, omdat ik elk moment uitkijk om het een of het ander te doen en het te bereiken, hoe minder manieën, hoe beter. Ik benut elke tijd om me op deze dingen te concentreren. Zij zijn mijn passie en mijn leven.
- AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?
DY: Door nachten, In de bed of thuis op de bank, als het bij mij thuis ongewoon stil is. Ik hou helemaal niet van lezen op het strand.
- AL: Van welke andere genres hou je?
DY: Ik probeer alles te lezen, fictie, essays en ook, al doe ik dat veel minder, poëzie en theater. Wat betreft nieuwe genres moet ik zeggen dat misdaadromans mij ook boeien, hoewel ik, zoals ik je zeg, alles probeer te lezen.
Huidige vooruitzichten
- AL: Wat lees je nu? En schrijven?
DY: Ik lees nogal wat dingen tegelijk: op dit moment de nieuwste roman van de grote Mario Escobar, leraar en vriend, De boekwinkel van Madrid; een oude van Lorenzo Silva, De naam van ons; Het eerdere werk van Don Winslow, Droomstaden een klein filosofieboekje. Verder herlees ik, in strips, de hele Jeugd van Bosbes.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is?
DY: Of ik nu als journalist of als auteur in de sector werk, ik ben sinds 2004 met deze wereld verbonden en ik verzeker u dat is nooit kalm of goed geweest. Het is een complexe en moeilijke wereld, die wordt ondersteund door liefde, creativiteit en roeping. Het is een ingewikkeld panorama, maar ik zou niet zeggen dat het meer of minder is dan voorheen. Voordat het de economische crisis was, het elektronische boek en het audioboek of het feit dat mensen nu veel minder lezen en vandaag en morgen zal het kunstmatige intelligentie zijn. Het is een sector die altijd gewond raakt, altijd omsingeld is, maar die altijd overleeft. En zo moet het doorgaan.
- AL: Hoe ga je om met het huidige moment waarin we leven?
DY: Ik werk in de laatste nieuwssectie van een landelijke krant! Wij wonen in één voortdurende aanval, maar dat betekent ook dat het interessante tijden zijn. Voor een schrijver en journalist is het ook geen slecht nieuws, al zeg ik wel dat het af en toe een rustige week verpest.