Wenceslao Fernández Flórez, geboren in A Coruña, heeft dankzij zijn scherpe vertelkunst en zijn vermogen om literaire humor te vernieuwen uit de 20e eeuw. Deze schrijver, tevens lid van de Koninklijke Spaanse Academie, blonk uit in zowel de pers als de roman en schreef gedenkwaardige titels als Het geanimeerde bos, De kwaadaardige Carabel y De man die een auto kochtZijn literaire aanzien verhinderde echter niet dat hij betrokken raakte bij een van de meest turbulente periodes uit de Spaanse geschiedenis: de Spaanse Burgeroorlog.
In de beginfase van het conflict, Fernández Flórez werd verrast door het uitbreken van de oorlog in Madrid, die overgeleverd bleven aan de genade van de Republikeinse achterhoede. Destijds legden de milities een klimaat van repressie en geweld In de hoofdstad, waar arrestaties en executies aan de orde van de dag waren en elke reële of vermeende connectie met rechtse ideologieën fataal kon zijn, stond de schrijver uit Coruña zelfs op het randje van de dood, net als zijn collega Pedro Muñoz Seca, die in Paracuellos werd neergeschoten.
De Odyssee van Wenceslao Fernández Flórez In deze jaren kwam dit tot uiting in zijn autobiografische boek De Rode TerreurDaar vertelt hij, in de eerste persoon, de pijnlijke ontsnapping van de militieleden die hem letterlijk op de rand van de dood bracht. Het verhaal legt de spanning van het moment vast en beschrijft de situatie bijna als een dodelijk spel waarbij overleving afhing van sluwheid en geluk. Hij wist eerst zijn toevlucht te zoeken in de Argentijnse ambassade en later in de Nederlandse, waar hij bescherming zocht tegen de constante dreiging.
Asiel op ambassades was weliswaar van essentieel belang voor zijn redding, maar voor hem was het bedoeld een situatie van opsluiting en onzekerheidMet de massale aankomst van politieke vluchtelingen werden de omstandigheden in deze ambassades ongezond en zeer moeilijk. Ondanks de risico's, een complexe diplomatieke operatie om de vluchtelingen te evacueren en hen uit het land te krijgen, een manoeuvre die onmogelijk leek midden in de oorlog.
In 1937, Fernández Flórez Hij reisde naar Valencia om te proberen zich samen met andere ballingen in te schepen, maar de autoriteiten blokkeerden zijn vertrek, op directe instructies van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Alleen de tussenkomst van de Nederlandse regering voorkwam zijn arrestatie en mogelijke gevangenschap, waardoor hij uiteindelijk kon vertrekken. vluchten over de weg over de Pyreneeën, waarbij altijd het risico bestond dat ze door de Republikeinse troepen zouden worden onderschept, zelfs als ze werden bedreigd door de kanonnen van een militair schip.
De literaire en journalistieke dimensie van Fernández Flórez
Niet alleen overleefde hij de oorlog: Fernández Flórez bleek een uitzonderlijk chroniqueur te zijn. van het Spaanse politieke en sociale leven sinds de opstelling van ABC en andere media, met speciale vermelding van zijn tijd bij het humoristische tijdschrift De kwartelHij stond bekend om zijn humor, zijn observatiecapaciteit en zijn ironische stijl, die hem tot een referentie maakte in de journalistiek van die tijd. Werken zoals Het geanimeerde bos Ze nemen nog steeds een belangrijke plaats in binnen de Spaanse vertelkunst. Ze werden later verfilmd en staan bekend om hun universum vol fantastische personages en situaties.
De Galicische schrijver heeft ook af en toe de verwarring en bureaucratie in zijn dagelijks leven, zoals hij vertelt in een anekdote die zich voordeed toen hij probeerde geld in te zamelen voor zijn samenwerking met de pers. Deze alledaagse gebeurtenissen, verteld met zijn gebruikelijke humor, onthullen de persoonlijkheid van oneerbiedig en sluw van Fernández Flórez, die dit zo goed wist over te brengen in zijn columns en romans.
Zijn nalatenschap in de Spaanse cultuur
Fernández Flórez wordt niet alleen herinnerd vanwege zijn literaire prestaties, maar ook omdat hij getuigenis van een tijd van conflict voor de intellectuele gemeenschap in SpanjeZijn levenservaringen tijdens de Burgeroorlog, die hem bijna het leven kostte, symboliseren de bedreigingen waaraan veel schrijvers en intellectuelen werden blootgesteld, en het belang van diplomatie en internationale solidariteit in periodes met grote spanning.
De relevantie van zijn werk en de authenticiteit van zijn stem blijven de interesse wekken van zowel lezers als wetenschappers. Zijn teksten zijn, naast hun literaire waarde, een getuigenis van verzet en reflectie over de menselijke conditie en de rol van het geschreven woord in tijden van crisis.
Zijn figuur blijft bewondering wekken vanwege zijn talent, moed en vermogen om met ironie en gevoeligheid het Spanje van zijn tijd vast te leggen. Zijn nalatenschap leeft voort en herinnert ons eraan dat literatuur en journalistiek een toevluchtsoord, een testament en een voertuig voor herinnering kunnen zijn in moeilijke tijden.
