De hoek van eenzaamheid
De hoek van eenzaamheid is een verzameling gedichten geschreven door de auteur Antonio Moreno Borrego, die zichzelf presenteert onder het pseudoniem Toni Emebé. Het werk werd op 27 juli 2004 gepubliceerd door uitgeverij Maikalili. In de hedendaagse literatuur durven steeds meer schrijvers universele emoties als leegte en de zoektocht naar betekenis te verkennen.
In deze context De hoek van eenzaamheid van Toni Emebé is een prominent voorbeeld van verschillende hedendaagse trends, zoals gebruik naïeve poëtische taal en laat enkele leestekens achterwege – en gebruik ze soms zelfs –. Dit laatste gaat in veel gevallen meestal gepaard met het excuus dat ‘poëzie gratis is’. Opvallend is ook de eenvoud van de tekst, die grenst aan een duidelijke tekortkoming in het gebruik van hulpbronnen. Sinds de release heeft het boek geen recensies of kritiek ontvangen.
Analyse van enkele gedichten opgenomen in De hoek van eenzaamheid
«Met een geweldige vrouw / Met een geweldig karakter»
Hoewel het moeilijk te geloven is, was het geweldig.
Het moment dat ik in het begin met jou doorbracht,
Je behandelde me en zei hard, zelfs trots:
En niet in plaats van zich vernederd te voelen, integendeel, zacht gestraft
Je werd zo boos op mij,
Dat je het niet meer aankon en vertrok,
Zonder erover na te denken, ging ik achter je aan om je terug te halen,
En toen je besefte dat ik naast je stond, keek je me minachtend aan en liep weg.
Maar mijn aandringen was superieur,
Ik gaf niet op en provoceerde je niet
Ik kon een vrouw niet laten verliezen
Met karakter en oprechtheid vanbinnen
Van een afstand wenkte ik je om met mij mee te gaan, en ik heb je zelfs gesmeekt.
Je kent de voldoening niet die ik voelde
Toen ik kwam en je naast me zag
Het was alsof mijn lichaam werd overspoeld door plezier.
En het is waar dat het zo was, hij werd vergezeld door een geweldige vrouw
Die momenten mochten we niet vergeten.
En nog meer als we ons afscheiden van mensen.
Om samen te zijn, alleen jij en ik
Zodat u kunt genieten van uw gezelschap
Analyse
Vooraf moet worden opgemerkt dat om de witte verzen van kleine kunst aan te duiden het koppelteken (-) zal worden gebruikt en voor die van grote kunst de regels (-) zullen worden gebruikt.
Het gedicht is gestructureerd in vijf strofen uit de belangrijkste kunst die qua afmetingen geen vast patroon volgen (vier kwartetten en 4 kwintet), met verzen van variabele meter die variëren van vijflettergrepige lettergrepen tot meer dan twintig lettergrepen.
Het gebruik van hoofdletters aan het begin van elk vers en het ontbreken van punten maakt het enigszins smakeloos. Dit laatste wordt nog versterkt door het feit dat het niet zo is dat leestekens volledig achterwege blijven, aangezien er komma's zijn.
Uit de behandeling van rijmpjes (A-A-/AABB/ABBA/ABBAA/ABBA) en de onverschilligheid ten aanzien van het gebruik van assonanten en consonanten kunnen twee dingen worden afgeleid: dat er een gebrek aan kennis bestaat over het juiste gebruik van de klassieke poëtische vormen of dat de auteur storend wilde zijn.
Wat het thema betreft, het is gebruikelijk: liefde en liefdesverdriet. Wat de poëtische ontwikkeling betreft, kan worden gezegd dat deze slecht is, niet in metaforen of beelden wordt verdiept, de gebeurtenissen komen eenvoudigweg in elk vers voor en worden naar een geforceerd rijm gevoerd.
"Un plezier, een illusieU»
Het is prachtig wat ik in je ogen voelde
Een plezier, een illusie, een welzijn
Na een tijdje als door magnetisme
Je hebt mij naar jouw zijde gebracht
Ik weet niet meer of ik het zelf was
Of heb je mij getransformeerd?
En ik was zo blij op dat moment
Ik wilde de tijd stopzetten
Maar ik heb geen bevoegdheden
Alleen de goden doen die dingen
Net als jij, godin van de liefde
Dat je voor een paar momenten mijn hart overnam
Analyse
Dit gedicht bestaat uit drie lierkwartetten. Dat wil zeggen, het zijn gemengde strofen in termen van hun metrum: verzen uit de grote kunst vermengd met verzen uit de kleine kunst. Het rijm is AA — – / — — A a / a A b B; wat betekent dat u zich niet aan een bekend formulier onderwerpt.
In de uitsnijdingen worden nog steeds geen leestekens gebruikt, maar in de verzen zijn komma's aanwezig die dit rechtvaardigen ("Een plezier, een illusie, een welzijn"). De hoofdletters aan het begin van elk vers blijven bestaan. Het thema: liefde en momenten van welzijn en plezier laten voortduren.
Er is nog steeds geen noemenswaardige poëtische behandeling in termen van middelen, behalve de vergelijking van de muze met een godin.
"Een moeder en een vrouw"
Wat zou ik nog meer willen:
Ik zie je je hand vasthouden
Van de vrouw van wie ik het meeste houd
Wat zou ik nog meer willen:
Lachend en bombastisch
Met die elegante vrouw
Wat zou ik nog meer willen:
dat jullie vrienden waren
Beide en maak goede vrienden
Wat zou ik nog meer willen:
Houd van de één en houd van de ander
Dit is hoe mijn gebroken ziel zou rusten
Wat zou ik nog meer willen:
Moge er vrede en rust zijn
En bovenal liefde en oprechtheid
Wat zou ik nog meer willen:
Verlaat dan het absurde verleden
Om een eerlijke toekomst te vinden
Wat zou ik nog meer willen…
Dat je dit tegen je moeder kunt zeggen
Nu een vrouw die van mij houdt
Wat zou ik nog meer willen…
Analyse
Dit gedicht bestaat uit 6 lierterzinen en een afsluitend lierkwartet. Het rijm is – bb / – b B /- bb / – b B / – BB / – BB / a B b a. In dit geval is er in de lira-terzinen (-bb) een duidelijk rijmpatroon te zien dat alleen varieert in het metrum van bepaalde verzen. Het is ook noodzakelijk om op te merken dat de blanco verzen op hun beurt op elkaar rijmen en dat het hetzelfde vers is dat op zijn beurt het poëtische motief is ("Wat ik nog meer zou willen").
Het hoofdthema is verlangen.
Het ontbreken van een accent in de “Que” van leitmotiv veroorzaakt ruis, net als het gebruik van vier of zelfs vijf punten op een rij, tekens die in onze taal niet bestaan, hoewel we kunnen afleiden dat ze de drie bekende wilden gebruiken (...).
Algemene conclusies
De hoek van eenzaamheid, Het is duidelijk een naïeve verzameling gedichten. Hieruit kan worden afgeleid dat de auteur geen redacteur had om hem te vergezellen, en als hij dat wel had, vroeg de auteur hoogstwaarschijnlijk dat wat hij schreef gerespecteerd zou worden, vandaar de opmerkelijke aanwezigheid van grammaticale fouten in het hele werk.
Het is een makkelijk leesbare en oppervlakkige tekst. Het is merkwaardig – en ook intrigerend – dat er geen relevante informatie over de auteur wordt gevonden, afgezien van zijn naam en pseudoniem.
Andere gedichten aanwezig in The Corner of Solitude
"zijn blik spreekt"
Zijn blik spreekt,
Ze zingen hun bewegingen
En hij heeft gevoelens,
Wat hij beschrijft in zijn voetsporen
Tussen wit en kaneel,
Het is in staat om te choqueren
En om je te vermaken
Nou, hij houdt je allemaal voor de gek
Hij is gewoon zo
Delicaat en oprecht,
Misschien ben ik er daarom dol op
En het kan niet uit mijn gedachten worden gewist:
Dat het op een dag zal verdwijnen
Naar een andere plek om uit te rusten,
Maar ik moet het altijd onthouden
Hoe gelukkig ben ik geweest en zal ik zijn,
Mijn hond.
"Ik zal je kussen inslikken"
Ik zal je kussen inslikken,
Ik zal je liefde uitspugen,
Om de pijn weg te nemen
die jij in mijn botten hebt genageld
Nauwelijks beweeg ik zonder pijn,
Nou, met krukken moet ik gaan,
Om te kijken of ik het kan weerstaan
Tot ik een andere liefde vind.
Ik zal mijn eenzaamheid verwennen,
Ik zal in jouw gezelschap wonen,
Om een dag te vergeten
dat jij mijn kwaad was
En ik hoop dat jouw liefde mij vergeet,
Hoewel de pijn van het hart
Zelfs zonder reden,
Al snel neemt hij afscheid.
«Gevestigde normen»
Het zijn gevestigde normen
Dames haten ze
Mannen bewonderen ze
Als je uit de kast komt
Wees voorzichtig met Rosario
Het zijn gevestigde normen
Als je dronken wordt
Wees voorzichtig met je meisje
Het zijn gevestigde normen
Als je huilt omdat je ongelukkig bent
Wees voorzichtig dames
Het zijn gevestigde normen
Als je zin hebt om te zingen
Wees voorzichtig met Pilar
Het zijn gevestigde normen
En tot slot de regels
Ik manipuleer ze
En ik leer ze tolerantie
Met meer scrupules
Wat een arrogantie
Het zijn gevestigde normen
"Ik wil een nest vinden"
Persoonlijk ben ik erg enthousiast
Bij het vinden van een nest
Moge het ons warmte geven, ons beschutten en ons verenigd houden,
Als dat niet zo was, zou het onze in het verleden verloren gaan
En dit zijn geen tijden om te verachten
Liefdes die echt van elkaar houden
Het is gewoon om samen te zijn, zodat we kunnen strelen...
Nou, niet voor niets, we zijn volwassen en de puberteit ligt achter ons
Met andere woorden: nu is de tijd gekomen om lief te hebben;
Om onzin te stoppen
Vergeet de fantasieën
En niet hoeven te breken, om opnieuw te beginnen
Als we volwassenen zijn, zullen we het moeten bewijzen,
Met capaciteit, trots en zo mogelijk ijdelheid
Maar waar we niet op moeten letten
Het zijn de argumenten die onze vriendschap verbreken
«Welke dingen heeft het lot»
Welke dingen heeft het lot?
Het blijkt dat ik naar de tuin ga
Veel plezier met het zoeken naar jou zonder succes
Later verander ik van plaats en vind ik jou eindelijk
Ik heb een enorme vreugde gevoeld,
Nou, ik zag je gelukkig en vergezeld
En je had een prachtige jurk aan
Aan de andere kant, toen je mij zag, stond je stil
Ik denk dat je niet had verwacht mij te zien;
Maar ik heb veel geluk gehad,
Nou, ik heb jou en een andere vrouw gezien.
Dat was altijd in mijn gedachten...
"Junto a ti"
Met jou kende ik liefde
De rijkdom die we onszelf kunnen geven
De hoeveelheid passie die je wilt verspillen
Alleen voor jou
Nou, jij bent mijn passie
Net zoals jij dat voor mij bent
Ook: mijn gevangenis.
Hoewel ik niet weet hoe ik dat moet bewijzen
wat je zou willen
En je weet niet hoe je moet wachten
Laat een nieuwe dag komen.
Soms slapen,
Ik denk dat ik je naast me zie
En ik ben aan het wegkwijnen
Voor al mijn gegeven liefde.