Grote namen in recente Latijns-Amerikaanse fictie

Het lijdt geen twijfel dat de XX eeuw vormden de gouden eeuw van Latijns-Amerikaanse literatuur. Sinds het begin van de eeuw nam de narratieve activiteit op het continent toe, waardoor opkomende auteurs die later, van de jaren '40 tot '70, grote namen zouden worden in niet alleen de Latijns-Amerikaanse maar ook de internationale literatuur.

Trends in het verhaal

Aan het begin van de XNUMXe eeuw koos de Spaans-Amerikaanse roman tussen twee sterk gedifferentieerde functies:

1. modernismo: waaruit de korte verhalen van fantastische thema's door de hand van de groten Rubén Darío. In deze trend vallen bekende namen als de Argentijnse dichter Leopoldo Lugones en de Uruguayaan Horacio Quiroga, een van de bekendste "verhalenvertellers" van zijn tijd, op.
2. Realisme en naturalisme: Onder de naam van deze trend vallen verschillende nieuwe modaliteiten op:

• Aan de ene kant is de roman van de Mexicaanse revolutie.
• We hebben ook de inheemse roman (Degene die de onderdrukking van de Indianen aan de kaak stelde voor puur economische belangen).
• En tot slot vinden we de aarde roman, waarin onderwerpen werden aangeroerd zoals het gewapende conflict tussen beschaving en barbarij, caciquismo, enz.

Toch dit roman zou nog steeds zijn lichtjaren van de Europese.

Het verhaal tussen de jaren 1940 en 1960

Es vanaf 1940 wanneer het Latijns-Amerikaanse verhaal lijdt aan een gelukkige vernieuwing: stedelijke thema's worden uitgebreid, innovaties uit Europese en Noord-Amerikaanse verhalen worden verwerkt, evenals de irrationaliteit van de opkomende surrealistische beweging van het moment.

Enkele van de grote namen in recente Latijns-Amerikaanse fictie

Het is in deze tijd dat deze geweldige auteurs waarvan bekend is dat ze allemaal opvallen:

• Jorge Luis Borges: Zijn werk vormt een onbetwistbaar precedent voor het hele volgende verhaal. Meng het filosofische en het metafysische met het fantastische, het alledaagse en het ironische. Zijn roman situeert zich precies tussen de avant-garde en de nieuwe vormen van de roman in. Deze auteur viel vooral op door zijn verhalen, gepubliceerd in «Ficties» (1944) "The Aleph" (1949) y "Het zandboek" (1975).

• Juan Carlos Onetti: Deze Uruguayaanse auteur die in 1994 stierf, schreef verhalen en romans met een zwaar pessimistische visie op het existentialisme. Zijn werken vallen op "De scheepswerf" y «Corpse Board».

• Ernesto Sabato: In zijn werken sprak Sábato over misdaad, dood, eenzaamheid, menselijk kwaad en verhalen over vreselijke en ongelukkige liefdes. Zijn werk valt op "De tunnel" gepubliceerd in 1948.

• Miguel Angel Asturië: Zijn belangrijkste roman is "Meneer de president" en samen met de auteur Jose Maria Arguedas, vertegenwoordigen perfect wat toen bekend stond als de sociaal verhaal.

• Alejo Carpentier: De Cubaanse auteur van de roman "Age of Enlightenment", is de eerste die het verhaal van de magisch realisme. Vanaf dat moment kwamen er andere auteurs met dit soort verhalen, zoals sommige die volgen.

• Julio Cortázar: Bekend bij iedereen, de Argentijnse schrijver, auteur van de roman "Hinkelen" wordt gekenmerkt door zijn radicale formeel experimentalisme en voor zijn analyse van de hedendaagse mens.

• Augusto Roa Bastos: Paraguayaanse auteur van het werk "Ik de allerhoogste"Oa.

• Juan Rulfo: Mexicaanse schrijver die met zijn verhalen een van de meesters van de nieuwe stijl wordt.

• Carlos Fuentes: Hoogtepunten in het verhalende experimenten voortdurend analyseren in zijn werk de sociale en economische problemen van zijn land, met bijzondere aandacht voor de Mexicaanse revolutie. Hij is de auteur van boeken zoals "Het hoofd van de hydra", gepubliceerd in 1978 en "De dood van Artemio Cruz" (1962) onder anderen.

• Gabriel García Márquez: Ongetwijfeld de bekendste en meest gelezen schrijver van de grote Latijns-Amerikaanse vertellers. Gabo zeggen is zeggen Macondo, is te noemen 'De kolonel heeft niemand om hem te schrijven', is om te onthouden "Honderd jaar eenzaamheid" o "Een kroniek van een voorspelde dood", naast andere grote boeken die hij als erfenis naliet.

• Mario Vargas Llosa: Het wordt gekenmerkt door navraag naar nieuwe verhalende technieken evenals door de complexiteit van zijn romans.

Andere namen zijn niet minder belangrijk dan die tot nu toe zijn gezien

• Agustín Yanez (Mexicaan, 1904-1980).
• Mario Benedetti (Uruguayaan, 1920-2009).
• Manuel Mújica Láinez (Argentijns, 1910-1984).
• José Lezama Lima (Cubaans, 1912-1977).
• Adolfo Bioy Casares (Argentijns, 1914-1999).
• José Donoso (Chileens, 1925-1996).
• Guillermo Cabrera Infante (Cubaans, 1929-2005).
• Álvaro Mutis (Colombiaan, 1923-2013).
• Osvaldo Soriano (Argentijns, 1943-1997).
• Manuel Puig (Argentijn, 1932-1990).
• Manuel Scorza (Peruaans, 1928-1977).
• Augusto Monterroso (Guatemalteeks, 1921-2003).
• Antonio Skármeta (Chileens, 1940).
• Isabel Allende (Chileens, 1942).
• Luis Sepúlveda (Chileens, 1949).
• Roberto Bolaño (Chileens, 1953-2003).
• Eduardo Galeano (Uruguayaan, 1940-2015).
• Cristina Peri Rossi (Uruguayaan, 1941).
• Laura Esquivel (Mexicaan, 1950).
• Zoe Valdés (Cubaans, 1959).