Het ongeduld van het hart
Het ongeduld van het hart, bij velen beter bekend als gevaarlijke vroomheid o Ungeduld des Herzens, onder de oorspronkelijke Duitse titel, is de nieuwste roman geschreven door de Oostenrijks-Hongaarse biograaf, essayist, vertaler, journalist, toneelschrijver, historicus en dichter Stefan Zweig. Het werk werd in 1939 voor het eerst uitgegeven door uitgeverij S. Fischer Verlag.
Op 1 januari 2006 Acantilado publiceerde een in het Spaans vertaalde editie, The die het Spaanstalige publiek de kans gaf, niet alleen om de grote literaire kwaliteit van Zweig te leren kennen, maar ook, om andere van zijn veelgeprezen werken te ontdekken. En hoewel de auteur erg populair was in Noord-Europa, zorgden de oorlogen ervoor dat hij enige tijd niet populair was in de rest van de wereld.
Synopsis van Het ongeduld van het hart
De desastreuze gevolgen van buitensporig mededogen
De roman vertelt het verhaal van luitenant Anton Hofmiller, een jonge officier van het Oostenrijks-Hongaarse leger die dat toevallig is te gast in het landhuis van de joodse miljonair Lajos von Kekesfalva. Tijdens een feest maakt Hofmiller een fout die zijn leven voor altijd verandert: hij nodigt Edith, de verlamde dochter van zijn gastheer, uit om te dansen, zonder zich te realiseren dat het ongelukkige meisje een handicap heeft.
Overmand door schaamte probeert Hofmiller zijn fout goed te maken met vriendelijke daden en regelmatige bezoeken, waardoor een dubbelzinnige en gevaarlijke relatie tussen hem en de zieke jonge vrouw ontstaat. Het verhaal ontwikkelt zich rond het groeiende schuldgevoel en medeleven van de hoofdpersoon jegens Edith.. Dit medelijden is echter doordrenkt van ongeduld en een verlangen om te ontsnappen aan de emotioneel ongemakkelijke situatie.
Edith, in zijn wanhoop, verwart Hofmillers vriendelijkheid met liefde, wat leidt tot een reeks misverstanden en tragedies. Naarmate de officier meer verstrikt raakt in zijn eigen web van verkeerd gerichte liefdadigheid, onderzoekt de roman de complexiteit van handelen uit medelijden in plaats van uit oprechte liefde.
Hoofdthema's van Het ongeduld van het hart
het mededogen
Dangerous Pity is misschien een titel die veel beter bij dit werk past, sinds https://www.actualidadliteratura.com/stefan-zweig-mejores-libros/Zweig gebruikt de figuur van Hofmiller om te onderzoeken hoe compassie een last kan worden. De hoofdpersoon voelt een groeiende verantwoordelijkheid jegens Edith, niet uit liefde, maar uit de verplichting haar lijden te verlichten.
Zo komt zijn plichtsbesef in conflict met zijn verlangen een situatie te vermijden die hij steeds ongemakkelijker vindt. Dit roept een belangrijke vraag op: In hoeverre is het ethisch om uit barmhartigheid te handelen als er geen echte liefde bij betrokken is?
emotionele manipulatie
Edith wordt, hoewel ze het slachtoffer is van haar fysieke toestand, ook voorgesteld als een persoon die haar lijden gebruikt om de mensen om haar heen te manipuleren. Zweig suggereert dat zelfs lijden een machtsinstrument kan worden, en dat verkeerd geïnterpreteerde compassie zowel bewust als onbewust kan worden uitgebuit.
De kwetsbaarheid van de mens
De roman speelt zich af in een tijd waarin kwetsbaarheid, zowel fysiek als emotioneel, op de voorgrond staat. Ediths gezondheid symboliseert kwetsbaarheid, maar dat geldt ook voor de psyche van Hofmiller, die, onder de druk van zijn eigen gevoelens, emotioneel instort.
Plicht versus persoonlijk verlangen
Hofmiller wordt voortdurend heen en weer geslingerd tussen wat hij beschouwt als zijn ‘plicht’ jegens Edith en zijn verlangen om aan de situatie te ontsnappen. Dit roept vragen op over sociale verwachtingen en eergevoel, en hoe deze krachten persoonlijke verlangens kunnen onderdrukken.
Zweig's beheersing van psychologische ontwikkeling
Stefan Zweig was een meester in het uitbeelden van de psychologie van zijn personages. En Het ongeduld van het hart, creëert een sfeer vol onderdrukte emoties, morele spanningen en ethische dilemma’s. De hoofdrolspelers zijn noch helden, noch schurken, maar menselijke wezens die gevangen zitten in een web van omstandigheden die hen te boven gaan.
Hofmiller is bijvoorbeeld niet kwaadaardig, maar zijn onvermogen om duidelijke beslissingen te nemen en zijn angst voor conflicten zorgen ervoor dat hij schade aanricht. In deze zin, Zweig nodigt de lezer uit om na te denken over menselijke beslissingen en de gevolgen daarvan., zelfs als je met de beste bedoelingen handelt.
Verhalende stijl van het werk
De roman wordt verteld vanuit het perspectief van Hofmiller, waardoor de lezer zich kan onderdompelen in zijn tumultueuze gemoedstoestand. Zijn introspectieve en vaak gekwelde toon weerspiegelt het emotionele gewicht van zijn beslissingen. Zweig neemt met zijn elegante en vloeiende stijl de lezer mee op een innerlijke reis waarbij de geest van de hoofdpersoon het ware slagveld is.
Tegelijkertijd is het indrukwekkend hoe Zweig zich verdiept in compassie en het in een grote verscheidenheid aan richtingen draait zonder het thema uit te putten. De auteur duikt in alle niveaus waarop vroomheid een zeer gevaarlijke constructie kan zijn voor de mens die er overmatig last van heeft, zonder beperkingen. Alles bij elkaar ontwikkelt het zich tot een tragedie die groeit naarmate het verhaal ten einde loopt.
Sobre el autor
Stefan Zweig werd geboren op 28 november 1881 in Wenen, in het Oostenrijks-Hongaarse rijk. Hij groeide op in een rijke joodse familie, waardoor hij zich volledig kon wijden aan de academische wereld. Hij studeerde aan de universiteit van zijn geboorteplaats, waar hij promoveerde in de wijsbegeerte.. Evenzo volgde hij verschillende cursussen in de geschiedenis van de literatuur.
Hierdoor kon hij samenwerken met de culturele avant-garde van zijn tijd en een breed analytisch gevoel ontwikkelen dat hij later in zijn werken zou gebruiken. In 1901 begon hij zijn eerste gedichten te publiceren, onder invloed van auteurs als Hugo von Hofmannsthal en Rainer Maria Rilke.. Drie jaar later kwam zijn debuut in het romangenre aan het licht.
Andere boeken van Stefan Zweig
Theater
- Thersite (1907);
- Les Guirlandes vroegrijp (1907);
- Jeremias (1917);
- Het huis aan zee (1911).
gedichten
- zilveren touwen (1901);
- De eerste kronen (1906).
fictie
- vergeten dromen (1900);
- Lente in het Prater (1900);
- In de sneeuw (1901);
- De ster boven het bos (1904);
- de wonderen van het leven (1904);
- De liefde van Erika Ewald (1904);
- De mars of de wandeling (1904);
- Het kruis (1906);
- roodvonk (1908);
- brandend geheim (1911);
- Geschiedenis in de schemering of Een schemerverhaal (1911);
- de gouvernante (1911);
- zomerse roman (1911);
- De legende van de derde duif (1916);
- Aflevering aan het Meer van Genève (1919);
- Angst (1920);
- Brief van een vreemde (1922);
- Amok of de gek van Maleisië (1922);
- De ogen van de eeuwige broer (1922);
- De vrouw en het landschap (1922);
- fantastische avond (1922);
- Maanlichtstraat (1922);
- de onzichtbare collectie (1925);
- Terloopse kennis van een vak (1925);
- De verwarring van gevoelens (1927);
- Vierentwintig uur uit het leven van een vrouw (1927);
- Een bruiloft in Lyon (1927);
- Rachel praat met God (1928);
- Buchmendel (1929);
- Reis naar het verleden (1929);
- Leporella (1935);
- De zussen (1936);
- caleidoscoop (1936);
- De begraven kandelaar (1937);
- Het ongeduld van het hart (1937);
- gevaarlijke vroomheid (1939);
- schaak roman (1941);
- Een onvergetelijk mens (1948);
- Betaling van achterstallige schulden (1951);
- Clarissa (1981).
biografieën
- Emile Verhaeren (1910);
- Fouché, het duistere genie (1929);
- Genezing door de Geest (1931);
- Americo Vespucci. Het verhaal van een historische fout (1931);
- Marie Antoinette (1932);
- Maria Stuart (1934);
- Erasmus van Rotterdam (1934);
- Veroveraar van de zeeën: het verhaal van Magellan (1938);
- Romain Rolland: de man en zijn werk (1921)
- Balzac: De roman van een leven (1920);
- Stellaire momenten van de mensheid (1927).