Lof van de handen
Lof van de handen is een eigentijds boek geschreven door de Spaanse pedagoog en auteur Jesús Carrasco. Het werk werd op 6 maart 2024 gepubliceerd onder de Biblioteca Breve-collectie van het uitgeverslabel Seix Barral. Bovendien was het de winnaar voor de beste roman voor dit brievenhuis. Net als zijn eerdere werken kreeg het huidige deel zeer lovende kritieken van experts en lezers.
Tegenwoordig wordt het ontvangen van een literaire onderscheiding niet zo gewaardeerd als in het verleden; het vertegenwoordigt niet de wijsheid die deze gebeurtenis in het verleden kenmerkte.. De Biblioteca Breve van 2024 werd echter meer dan aan de auteur gegeven, aangezien zijn werk, eenvoudig en rauw zoals al het werk dat hij heeft geschreven, een metafoor is die de levens van verschillende generaties, hun ervaringen en verlangens omvat.
Synopsis van Lof van de handen
Een huis is een huis dat persoonlijk is gebouwd
De verteller van de roman vertelt hoe, In 2011 kwamen hij en zijn gezin per ongeluk aan bij een huis dat bijna in puin lag. Gelegen in een klein stadje in het zuiden van Spanje. Het huis Het was eigendom van twee ondernemers die financiering zochten om op deze gronden enkele appartementen en een klein hotel te kunnen bouwen, en die de hoofdpersoon er ondertussen hadden laten wonen.
Hoewel ze wisten dat de woning op een gegeven moment gesloopt zou worden, heeft de familie het in de loop van de tijd beter bewoonbaar gemaakt. Ze repareerden de scheuren in de muren en de vloeren die lekten, ze leefden met de paarden, de ezel, de honden en af en toe een muis. Daar deelden ze met vrienden, buren en stroomstoringen. Uiteindelijk waren ze ontroerd door de sloop van het huis en hun herinneringen daaraan.
toen het allemaal begon
juanlu, de broer van Anaïs, de vrouw van de hoofdpersoon, gevaren met zijn vriend Ignacio voor de kust van Malaga. Die dag was de zee zo slecht dat Ignacio, booteigenaar, suggereerde aan zijn collega om alles op te schorten en Ze zouden de nacht doorbrengen in een huis dat hij had in de volgende stad, die ik enige tijd geleden als belegging had gekocht. Dat deden ze, maar dat was nog niet alles.
Ignacio was vastgoedontwikkelaar en had het huis en een perceel verworven aangrenzende drie hectare om een dubbelbedrijf te kunnen doen. Aan de ene kant zouden ze het huis slopen om er een gedeelte met toeristenappartementen te bouwen, en aan de andere kant zouden ze een van die laagbouwhotels bouwen, met grote tuinen en gebouwen verspreid over het hele gebied.
De mislukking van een buitengewoon idee
Het idee van de kleine villa en het hotel was alles waar ze van hadden kunnen dromen. Het bleek echt de moeite waard om erin te investeren, omdat het land ruim was, een ver uitzicht op de zee had en grensde aan een natuurpark waar varens en mist samenvloeiden met de lente. Ja, het was een paradijs, dus al snel deden ze het papierwerk om de vergunningen te verkrijgen.
Echter, Zesduizend kilometer verderop, in New York, zonk het schip van de gebroeders Lehman. Dit veroorzaakte een enorme financiële schok en maakte investeerders bang hun neus in andere projecten te steken. Zo bleef de droom van Juanlu en Ignacio in de lucht hangen totdat ze de financiering konden vinden.
De overeenkomst
Ze zeggen dat huisdieren hun baasjes kiezen, en niet andersom. Hoewel het heel gek en romantisch klinkt, lijken huizen ook een zwaartekrachtveld te hebben dat alleen bepaalde soorten mensen kan aantrekken. Terwijl Ignacio wachtte op een beter moment voor investeringen, stelde Juanlu voor dat hij hem de plek zou geven. Ignacio was het daarmee eens.
Sowieso was het beter om iemand in het huis te laten wonen om het tot het moment van sloop in goede staat te houden. Het plan van Juanlu was om daar af en toe te blijven, fiets rond en ontspan in dat niemandsland. De daaropvolgende maanden deed hij dat, naast het vertellen van al zijn vrienden over de magische plek.
Adoptie van een gezin
Na zoveel wonderen over het huis en zijn landschappen te hebben gehoord, gingen de verteller en zijn gezin uiteindelijk tijdens de Paastijd. Uiteindelijk bleven ze, zonder echt te weten waarom. In eerste instantie was het de bedoeling dat het alleen maar een seizoen zou zijn, maar dagen werden maanden, en die werden jaren, tien stuks, om precies te zijn.
De toegang was niet gemakkelijk, omdat ze moesten vechten tegen de scheuren, de vloeren, de muren, de buren en de muizen, maar Het verschil tussen de familie van de hoofdpersoon en alle andere bezoekers is dat eerstgenoemde altijd een reden vond om te blijven. Dit is een perfecte metafoor voor het leven, waaraan we onszelf meestal overgeven, ook al weten we dat aan alles een einde komt.
Sobre el autor
Jesús Carrasco Jaramillo werd geboren in 1972 in Olivenza, Badajoz, Spanje. Later verhuisde hij naar de stad Torrijos in Toledo, omdat zijn vader daarheen was overgeplaatst om les te geven. De auteur Hij studeerde af in Lichamelijke Opvoeding. Na zijn afstuderen reisde hij naar Schotland, maar vestigde zich uiteindelijk in Sevilla, waar hij zich vestigde Hij bleef werken als reclame-copywriter voordat hij voor literatuur koos.
Het literaire werk van Jesús Carrasco is gebaseerd op de relatie tussen de mens, het land en het huis. Dit is iets dat zowel in zijn eerste als in zijn derde roman kan worden opgemerkt. Tegelijkertijd belicht de precieze vertelstijl van de auteur de meest opvallende en belangrijke aspecten van het leven op het platteland. In dit verband verwijst de schrijver altijd op de volgende manier naar dit fenomeen:
“Taal is het maximale instrument, het totale wapen voor de ontwikkeling van de mens. En precisie is essentieel om op een beknopte en duidelijke manier uit te drukken wat er in de wereld gebeurt en wat ik probeer te vertegenwoordigen.”
Andere boeken van Jesús Carrasco Jaramillo
- Buitenshuis (2012);
- Het land waarop we stappen (2016);
- Breng me naar huis (2021).